marti669: Bogatka zwyczajna, bogatka, sikora bogatka (Parus major) – gatunek niewielkiego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor (Paridae).Zamieszkuje od Atlantyku po Pacyfik rozległe obszary Europy, północno-zachodniej Afryki i umiarkowaną oraz cieplejszą strefę Azji prócz najwyższych gór. Nie zalatuje północnej tundry. Na większości swojego areału to ptaki prowadzące osiadły tryb życia lub częściowo wędrowne. W porównaniu z ubiegłym wiekiem liczebność sikory bogatki znacznie wzrasta z racji zimowania w pobliżu dogodnych osiedli ludzkich. Wyróżnia się kilkanaście podgatunków[3]. W zależności od podgatunku (podgatunki niekiedy wyodrębniane w osobne gatunki):

   Parus major newtoni – Wyspy Brytyjskie.
   bogatka zwyczajna (Parus major major) - cała Europa, północno-zachodnia Afryka, Azja Mniejsza, Iran, Kaukaz i południowa Syberia. Północne populacje przemieszczają się zimą nieco na południe (z Polski do Francji, Holandii i Niemiec).

   W Polsce rozpowszechniony w całym kraju, bardzo liczny ptak lęgowy[4]. Zimuje w kraju i wtedy trzyma się blisko ludzkich zabudowań. Osobniki, które decydują się na odlot robią to we wrześniu i październiku. Bardzo licznie widuje się je na wybrzeżu, a w górach występują do wyższych pięter lasu, do ok. 1200 m n.p.m. Można ją spotkać w małych stadach składających się z innych gatunków sikor, raniuszków i pełzaczy. Pisklęta, które obrączkowano latem w Polsce odnajdywano zimą za południowo-zachodnią granicą. Jesienią dokonują się dość liczne przeloty populacji skandynawskich wzdłuż wybrzeża Bałtyku, zatem ptaki widywane zimą i latem w kraju mogą mieć różne pochodzenie.

   Parus major kapustini – południowo-wschodni Kazachstan i północno-zachodnie Chiny do Mongolii i wschodniej Syberii.
   Parus major corsus – Portugalia, południowa Hiszpania i Korsyka.
   Parus major mallorcae – Baleary.
   Parus major excelsus – północno-zachodnia Afryka.
   Parus major ecki – Sardynia.
   Parus major aphrodite – południowe Włochy, południowa Grecja, Wyspy Egejskie i Cypr.
   Parus major niethammeri – Kreta.
   Parus major terraesanctae – Syria do północno-wschodniego Egiptu.
   Parus major karelini – południowo-wschodni Azerbejdżan i połnocno-zachodni Iran.
   Parus major blanfordi – północny Irak, półónocno-środkowy i południowy-zachodni Iran.
   bogatka siwa (Parus major bokharensis) - Azja Środkowa, Indie, Mjanma, Półwysep Malajski i Wielkie Wyspy Sundajskie oraz północne Borneo.
   Parus major turkestanicus – południowo-wschodni Kazachstan do południowo-zachodniej Mongolii.
   Parus major ferghanensis – Tadżykistan i Kirgistan do zachodnich Chin.